Στην πρόταση μας, ο χώρος αντιμετωπίζεται ως ένα πεδίο δράσης – αντίδρασης μεταξύ των δύο φύλων όπου η σχέση, η κίνηση και η θέση του καθενός μέσα στο χώρο είναι απρόβλεπτη. Κατακόρυφες και οριζόντιες επιφάνειες οργανώνεται πάνω σε πλήρως ανοιχτή κάτοψη (open plan) συγκροτώντας ένα χωρικό σύμπλεγμα βασισμένο στη φιλοσοφία και το μυστήριο της “λαβυρινθικής” δομής (στοιχείο της ελληνικής μυθολογίας). Μέσα από τις εναλλαγές του φωτός, τη συνεχή διαδοχή μεταξύ πλήρους- κενού, ανοιχτού –κλειστού, το ζευγάρι καλείται να συμμετάσχει σε ένα ερωτικό παιχνίδι, μυστηρίου και αποπλάνησης μέσα σε ένα σχήμα όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η δομή, λυτή και μινιμαλιστική, συντίθεται μέσα από μία ρευστή αλληλουχία διαδρόμων και πλατωμάτων που φέρουν τις βασικές χρήσεις και ανέσεις του δωματίου. Η διάρθρωση του χώρου γίνεται με βασικό άξονα την πολλαπλότητα και τον αυθορμητισμό κινήσεων αλλά και τις εναλλαγές οπτικών φυγών μέσα στο χώρο. Οι οριζόντιες και κατακόρυφες επιφάνειες, που περιγράφουν τις χωρικές μονάδες, επιτρέπουν ένα οπτικό παιχνίδι μεταξύ των δύο φύλων ενώ οι συνεχείς εναλλαγές διαφάνειας και αδιαφάνειας στο χώρο συνθέτουν μία ατμόσφαιρα “απογύμνωσης”, προτρέποντας το ζευγάρι να βιώσει σε έντονο το βαθμό τον ερωτισμό χωρίς ανασφάλειες.
Το φως, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη χαρτογράφηση του χωρικού συμπλέγματος από το χρήστη, χαράζοντας διαδρομές κίνησης στο χώρο που ως άλλος μίτος της Αριάδνης τον καθοδηγούν και επισημαίνουν σε αυτόν τις κομβικές περιοχές που φέρουν τις κύριες ανέσεις του δωματίου. Η ρευστότητα του χώρου ερμηνεύεται τόσο μέσα από το φωτεινό στοιχείο όσο και από αυτό του νερού. Τα δύο στοιχεία συμπλέκονται αρμονικά και σηματοδοτούν τη βασική “διέξοδο” (υπαίθριος εξώστης) μετατρέποντας σε ενιαίο πλέγμα το “μέσα” με το “έξω”.